No właśnie - po przeczytaniu komentarzy trochę się bałem, że będzie głupkowaty, slapstickowy humor. A tymczasem nic z tych rzeczy. Wg mnie jest to lekka i przyjemna komedia, i wcale nie romantyczna - chyba pierwszy tego typu film, który nie kończy się zejściem się głównych bohaterów. Extra, wreszcie coś życiowego, a nie jakieś przesłodzone nierealne durnoty :) Fakt, Sandra lata za Bradleyem jak głupia - ale wystarczy sobie wyobrazić, że główną bohaterkę nie gra tak ładna aktorka jak Sandra, i wszystko zaczyna pasować. No bo pomyślcie chwilę - nieatrakcyjna intelektualistka, której życiem są krzyżówki, której nikt nie traktuje poważnie, która ciągle słyszy, że powinna być normalna i jakoś sobie ułożyć życie - nagle spotyka przystojnego faceta. Więc odpala sobie wishful thinking i zaczyna słyszeć to, co chce słyszeć. To wcale nie jest takie nieprawdopodobne, biorąc pod uwagę, że bohaterka ma świetną pamięć do miliona faktów, czyli zapewne jest jakimś rodzajem savanta - a ci mogą mieć skłonności do psychoz i "nienormalnych", aspołecznych zachowań. Więc w sumie jedyne, co w tym filmie nie pasuje, to właśnie Sandra - tak ładna dziewczyna w realu po pierwsze nie miałaby problemu ze znalezieniem adoratorów, a po drugie w życiu Warszawy nie miałaby kręćka na punkcie krzyżówek. Więc wg mnie to jest jedyny całkiem nierealny motyw tego filmu, reszta pasuje całkiem nieźle. Oczywiście gdyby zamiast Sandry była jakaś bardziej realistyczna, pasująca do tej roli aktorka, niska, otyła i brzydka, to już by się tego filmu nie oglądało z taką przyjemnością ;) A Sandra - jak to Sandra, gra świetnie, robi różne fajne miny, czuć że ma dystans do swojej roli i gra sprawia jej przyjemność. Podsumowując - bardzo dobrze spędzony czas, ku mojemu sporemu zaskoczeniu, bo niestety Sandra grywa też w filmach z głupkowatym, slapstickowym humorem, który wg mnie zupełnie do niej nie pasuje.